Een Life Cycle Assessment is een methode om de milieu impact van een product te bepalen gedurende de hele levenscyclus, dat wil zeggen van winning van de grondstoffen, productie, transport, gebruik en afvalverwerking. Deze cyclus wordt ook wel Cradle to Grave genoemd.

Er zijn talloze factoren die van belang zijn bij het doen van een LCA-studie en die het opstellen van een LCA verwarrend kan maken. Hierom maakt een LCA gebruik van (internationale) richtlijnen en kaders waarmee de impact van een product wordt gemeten.

Zo wordt een LCA uitgevoerd conform zgn. Product Category Rules (PCR’s). Deze PCR’s, die voor elk product beschikbaar moeten zijn, definiëren welke impactcategorieën onderzocht moeten worden voor verschillende type producten en hoe de structuur en de inhoud van het LCA-rapport eruit zien.

De geldende Europese norm EN 15804+A2 beschrijft het LCA-traject.
De eerste stap in het opstellen van een LCA is het bepalen van het doel en de scope: om welk product gaat het, wat is de functionele eenheid, wat zijn de systeemgrenzen, etc.
Hierna volgt de Life Cycle Inventory (LCI) waar de keten en de levenscyclus van het product worden geïnventariseerd en de data verzameld en vastgelegd wordt. Vervolgens wordt de impact van het product op het milieu berekend. Tenslotte worden aan de hand van de bevindingen aanbevelingen gedaan.

Conform de Bepalingsmethode 'Milieuprestatie Bouwwerken' versie 1.0 - de Nederlandse aanvulling op de EN 15804+A2 - worden de scores van de individuele milieueffecten vertaald naar een eenpuntscore in Euro's, de Milieukosten Indicator (MKI).

Met de MKI wordt op uniforme en onderbouwde wijze de milieubelasting van een product aangetoond.